رفتن همیشه رفتن

هر چند که دلتنگ تر از تنگ بلورم

      با کوه غمت سنگ تر از سنگ صبورم


اندوه من انبوه تر از دامن الوند


بشکوه تر از کوه دماوند غرورم


یک عمر پریشانی دل بسته به مویی است


تنها سر مویی ز سر موی تو دورم


ای عشق به شوق تو گذر می کنم از خویش


تو قاف قرار من و من عین عبورم


بگذار به بالای بلند تو ببالم


کز تیره ی نیلوفرم و تشنه ی نورم

---

---

عاشق به معشوق گفت: اگه یه روزی به قلب احتیاج داشته باشی

 اولین نفری هستم که میام تا قلبمو با تمام وجودم تقدیمت کنم.

معشوق لبخندی زد و گفت ممنونم

تا اینکه یک روز اون اتفاق افتاد..حال معشوق خوب نبود

..نیاز فوری به قلب داشت..ازعاشق خبری نبود..

معشوق با خودش میگفت :

میدونی که من هیچوقت نمیذاشتم تو قلبتو به من بدی و به خاطر من خودتو فدا کنی..

ولی این بود اون حرفات..حتی برای دیدنم هم نیومدی...

شاید من دیگه هیچوقت زنده نباشم..

 آرام گریست و دیگر چیزی نفهمید...

چشمانش را باز کرد..دکتر بالای سرش بود.

به دکتر گفت چه اتفاقی افتاده؟

دکتر گفت نگران نباشید پیوند قلبتون با موفقیت انجام شده.

شما باید استراحت کنید..درضمن این نامه برای شماست..!

معشوق نامه رو برداشت.اثری از اسم روی پاکت دیده نمیشد.

بازش کرد و درون آن چنین نوشته شده بود:

سلام عزیزم.الان که این نامه رو میخونی من در قلب تو زنده ام.

از دستم ناراحت نباش که بهت سر نزدم

چون میدونستم اگه بیام هرگز نمیذاری که قلبمو بهت بدم..

پس نیومدم تا بتونم این کارو انجام بدم..

امیدوارم عملت موفقیت آمیز باشه.(عاشقتم تا بینهایت)

معشوق نمیتوانست باور کند..اون این کارو کرده بود..

اون قلبشو به معشوق داده بود..

آرام اسم عاشق را صدا کرد

 و قطره های اشک روی صورتش جاری شد

..و به خودش گفت

 چرا هیچوقت حرفاشو باور نکردم...

---

روزی شخصی در حال نماز خواندن در راهی بود

 و مجنون بدون این که متوجه شود از بین او و مهرش عبور کرد.

مرد نمازش را قطع کرد و داد زد:

 هی چرا بین من و خدایم فاصله انداختی؟

مجنون به خود آمد و گفت من که عاشق لیلی هستم و تو را ندیدم!

تو که عاشق خدای لیلی هستی

چگونه مرا دیدی؟

---