آنچه از ما بجای می ماند ...

سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت ... سرها در گریبان است کسی سربرنیارد کرد پاسخ گفتن و دیدار یاران را نگه جز پیش پا را دید نتواند که ره تاریک و لغزان است . و گر دست محبت سوی کس یازی به اکراه آورد دست از بغل بیرون که سرما سخت سوزان است. نفس کز گرمگاه سینه می آید برون ابری شود تاریک چو دیوار ایستد در پیش چشمانت نفس کاینست ، پس دیگر چه داری چشم ز چشم دوستان دور یا نزدیک. مسیحای جوانمرد من ! ای ترسای پیر پیرهن چرکین ! هوا بس ناجوانمردانه سرد است... آی... دمت گرم و سرت خوش باد سلامم را تو پاسخ گوی ، در بگشای منم ، من ، میهمان هر شبت ،لولی وش مغموم منم ، من ، سنگ تیپا خورده رنجور منم ، دشنام پست آ فرینش ، نغمه ناجور نه از رومم ، نه از زنگم ، همان بیرنگ بیرنگم بیا بگشای در، بگشای ، دلتنگم ! حریفا ! میزبانا ! میهمان سال و ماهت پشت در چون موج می لرزد. تگرگی نیست ، مرگی نیست . صدایی گر شنیدی ، صحبت سرما و دندان است من امشب آمدستم وام بگذارم حسابت را کنار جام بگذارم چه می گویی که بیگه شد ، سحرشد ، بامداد آمد؟ فریبت می دهد ، بر آسمان این سرخی بعد از سحرگه نیست. حریفا ! گوش سرما برده است ، این یادگار سیلی سرد زمستان است. و قندیل سپهر تلگ میدان ، مرده یا زنده به تابوت ستبر ظلمت نه توی مرگ اندود ، پنهان است. حریفا ! رو چراغ باده را بفروز ، شب با روز یکسان است. سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت هوا دلگیر ، درها بسته ، سرها در گریبان ، دستها پنهان ، نفس ها ابر ، دل ها خسته و غمگین ، درختان اسکلتهای بلور آجین ، زمین دلمرده ، سقف آسمان کوتاه ، غبارآلوده مهر و ماه ، زمستان است... م . امید حیدر بابا، دنیا یالان دنیا دی سلیماندان، نوحدان قالان دنیا دی اوغول دوغان، درده سالان دنیا دی هر کیمسیه هر نه وئریب، الیبدی افلاطوندان بیر قوری آد قالیبدی حیدر بابا، یارــ یولداشلار دوندولر بیرــ بیر منی چولده قویوب، چوندلر چشمه لریم، چراغلاریم، سوندولر یامان یئرده گون دوندی، آخشام اولدی دنیا منه خرابه­ی شام اولدی ! حیدر بابا ،یولوم سنن کج اولدی عمروم کچدی، گلممه دیم گج اولدی هئچ بیلمه دیم گوزللرون نج اولدی بیلمزدیم دنگه لروار، دونوم وار ایتگین لیک وار، آیرلیق وار، ئولوم وار شهریار